"Przyjaciółka"

Od kilku lat przyjaźnie się z R (nie chcę używać imion - będę używała zamiast nich liter). Nigdy jednak nie wierzyłam, że to prawdziwa przyjaźń. Wyzywała mnie, upokarzała, okłamywała i rozpowiadała na mój temat złośliwe plotki, ale kiedy czegoś potrzebowała (np. pieniędzy) lub kiedy nie miała od kogo pożyczyć drogich ciuchów albo kiedy jej się nudziło i chciała do kogoś iść (żeby zrobić bałagan w moim pokoju) byłam jej najlepszą, kochaną przyjaciółką (przepraszam, przecież wiesz, że cię lubię). Bezsenne noce, choroby wywołane nadmierną ilością stresu itp. Wszystko było przez nią. Ale w tamtym roku, w wakacje coś się wydarzyło - poznałam dziewczynę (w dalszej części tekstu będę ją nazywała P). Na początku nie było to nic wielkiego, po prostu się polubiłyśmy. Podobne zainteresowania (z R nie miałam absolutnie nic wspólnego). Ale z P było to tylko jedno spotkanie, a potem zostały tylko wspomnienia. Na szczęście w te wakacje znowu się spotkałyśmy (tym razem nie zapomniałyśmy o wymienieniu się numerami telefonów). Zaczęłyśmy do siebie dzwonić, spotykać się w niedziele rano w "naszej" kawiarence, do znudzenia jedząc ten sam deser lodowy. Dowiedziałam się że P również ma taką przyjaciółkę, która potrafi ją tylko okłamywać i wykorzystywać. Poczułam wtedy, że jesteśmy dla siebie stworzone. Ale jest jeszcze R, której nie mogę powiedzieć, że "to koniec", bo boję się, co mi wtedy zrobi (jak bardzo mnie upokorzy przed naszymi znajomymi). Staram się z nią normalnie rozmawiać, ale to nie wychodzi, bo ona ciągle się o coś obraża (że poszłam do P na urodziny, że kupiłyśmy sobie niechcący takie same bluzy, że się z nią spotkałam w kawiarni, do której zazwyczaj nie chodzę). Nie potrafię już z nią normalnie rozmawiać! Dziś znów się kłóciłyśmy . Mam jej dość ! . Chcę normalnie spotykać się z P (teraz spotykamy się tylko wtedy, kiedy R wyjeżdża lub kiedy jest np.przeziębiona - kiedy mamy pewność, że R nas nie zobaczy) .
Jestem już tym znudzona, męczą mnie te kłótnie, chcę normalnej przyjaciółki! (chcę, żeby R przestała!)
PS. Proszę, nie piszcie "porozmawiaj z nią", bo próbowałam i to nic nie daje!

Jeśli chcesz się jej pozbyć drastycznie to najlepiej na policję. Skoro nie potrafisz poradzić sobie z nią w zwykłej konwersacji.

Przecież nie może Cię wiecznie prześladować. Możesz jej powiedzieć, że takie zachowanie podlega karze z artykułu 107 Kodeksu Wykroczeń i możesz to zgłosić na policję:

"Art. 107. Kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany."

powiedz jej co czujesz a jeśli nie będzie chciała Ciebie słuchać to sprubuj małego szantażu np. jeśli mnie nie posłuchasz to już nie będę Ciebie lubieć itp. a jak nie szantaż to ić na policję i zrób to co Weronika powiedziała.

moze na policje troche za wczesnie, ale możesz jeszcze doradzic sie psychologa co dalej
jesli obawiasz sie jeje reakcji, tego co powie przy znajomcyh to po prostu poweidz jej to przy znajomych, ale nie bądź chamska, ona jest, a ty chyba nie ;d

powiedz jej pa niechce cie znac ijuz