Podaj reakcje zachodzące w fazie świetlnej

fotosyntezy.?

Faza świetlna fotosyntezy (inaczej fotochemiczna) obejmuje reakcje chemiczne wymagające obecności światła do ich przebiegu. W wyniku reakcji świetlnych powstaje ATP (adenozynotrifosforan) i NADPH (fosforan dinukleotydu nikotynamidoadeninoweg). Chloroplasty wykorzystują energię świetlną do syntezy ATP z ADP i nieorganicznego fosforanu. Proces ten nazwano fosforylacją fotosyntetyczną.
W fazie świetlnej – przebiegającej w granach chloroplastów – biorą udział dwa fotosystemy chlorofilu różniące się głównie właściwościami występujących w nich chlorofilu i karetonoidów. Pochłaniane przez chlorofil fotony powodują wybicie elektronu z cząsteczki chlorofilu. Elektrony są natychmiast wychwytywane przez tzw. układ przenośników elektronów, składający się z flawoproteidu, cytochromów, ferredoksyny i plastochinonu. Cząsteczka chlorofilu, która utraciła elektron, może go przyjąć z powrotem bezpośrednio, wówczas nastąpi reemisja energii świetlnej w postaci fluorescencji. Jeśli oderwany elektron zostanie przejęty przez ferredoksynę, może on powrócić do chlorofilu przez kilka etapów od ferredoksyny przez flawoproteid na cytochron, a następnie na chlorofil. W ten sposób zostaje zachowana w postaci energii chemicznej energia promienista bez straty w formie fluorescencji czy ciepła. Jeżeli elektron wybity z fotosystemu I (PS I) po przejściu przez szereg przenośników wraca do tego samego fotosystemu, wówczas mamy do czynienia z fosforylacją fotosyntetyczną cykliczną. Wytworzenie się w tym procesie cząsteczek ATP zapewnia dalszy przebieg fotosyntezy w fazie ciemnej. W sytuacji, gdy elektrony wybite z fotosystemu I, transportowane są na przenośniku wodoru NADP, a miejsce po nich, w cząsteczce chlorofilu wchodzi elektron z innego fotosystemu (z innej cząsteczki chlorofilu, PS II), wówczas mówimy o fosforylacji niecyklicznej. Ten proces przyczynia się do powstania NADPH i rozpadu cząsteczki wody (fotoliza wody). Dostawcą elektronów wzbudzonemu chlorofilowi jest H2O, która pod wpływem światła rozpada się na jony wodorowe H+ i wodorotlenowe OH-. Kationy wodorowe tworzą NADPH, zaś z anionów wodorotlenowych uwalnia się tlen, będący końcowym produktem fotosyntezy.
Można wyróżnić cztery części składowe fotosyntetycznych układów transportu elektronów prowadzących do i od każdego z dwu fotosystemów. Jedna część prowadzi do fotosystemu I, w której 4 elektrony utleniają 2HO- do O2. Elektrony z tego układu przekazywane są na plastochinony – te z kolei pośredniczą między fotosystemem I i II i przekazują elektrony na cytochrony a dalej na plastocyjaninę i następnie na chlorofil. „Po przejściu elektronów przez ten łańcuch powstaje ATP” (9). Akceptorem elektronów z tego chlorofilu jest substancja redukująca ferrodyksynę a następnie ferrodyksyna. „Z kolei flawoproteid reduktaza ferredoksyna: NADP+ przenosi elektrony z ferredoksyny na NADP+, w wyniku czego następuje jego redukcja na NADPH” (10).
Równanie fosforylacji fotosyntetycznej niecyklicznej przebiega następująco:
światło
NADP+H2O+ADP+P .......NADPH2
chlorofil +ATP+½O2

http://www.edukacja.edux.pl/p-12478-fotosynteza.php