Co to znaczy , że Pismo św jest natchnione?

Co to znaczy , że Pismo św jest natchnione?

To znaczy, że zostało napisane przez ludzi, których natchnął Duch Święty. A natchnął to znaczy, że podsunął im odpowiednie myśli i słowa.

To znaczy,że ludzie piszący Ewangelię zostali natchnieni/napełnieni przez Ducha Świętego,dzięki czemu wiedzieli co pisać,czyli słowo Boże.

http://mark16.15.w.interia.pl/DobraWiadomosc/Natchnienie.htm

oraz ciekawy artykuł wyjaśniający wszystko o natchnieniu Biblii.


Natchnienie Biblii

Rozważając protestanckie sola pisałam, że dla chrześcijan Biblia powinna stanowić ostateczny autorytet w sprawach wiary i drogi za Bogiem, gdyż jest natchnionym Słowem Bożym. Wszelkie nauczanie, tradycja, objawienie, wizja nie może zatem przeczyć Bożemu Słowu, bądź zmieniać jego przesłania. Wszystko, co do nas dociera, powinniśmy sprawdzać i weryfikować na podstawie Bożego Słowa. Zapewne jednak każdy z nas spotkał się w swym życiu z pytaniem: ‘A skąd wiesz, że Biblia jest natchniona przez Boga? Może jest to tylko jedna z wielu tzw. ‘świętych ksiąg', będących dziełem człowieka? Skąd masz pewność że jest to Słowo Boże? Przecież to ludzie spisali Biblię...' Dlatego też warto mieć w tej dziedzinie pewną wiedzę. W niniejszym artykule odpowiemy sobie zatem na pytanie, dlaczego wierzymy, że Biblia jest natchnionym Słowem Bożym?

Czym jest natchnienie

Istnieje kilka teorii na temat tego, czym jest natchnienie Pisma Świętego i jaki ma zakres. Nie będę ich tu szczegółowo rozważać. Podkreślę jedynie, że natchnienie nie oznacza, że Biblia została w całości podyktowana przez Boga, że Bóg użył pisarzy biblijnych jedynie jako maszyny do pisania, nie uwzględniając ich osobistych preferencji. Owszem, wiele fragmentów Pisma zostało dosłownie podyktowanych przez Boga. Jest tak choćby z Dekalogiem, Modlitwą Pańską, czy niektórymi proroctwami w księgach proroczych. Biblia powstawała jednak również przy udziale człowieka. Bóg użył ludzi do jej napisania, uwzględniając ich specyficzne zdolności i osobowość. Duch Święty tak wykorzystał umiejętności natchnionych autorów Pisma, że w wyniku ich pracy powstało doskonałe Boże przesłanie, niosące zarazem znamiona osobowości każdego z nich. Bóg nie spisał Biblii bez udziału człowieka a człowiek bez udziału Boga. Duch Święty miał ponadnaturalny wpływ na ludzki umysł, dzięki któremu prorocy, apostołowie i inni autorzy ksiąg Biblii mogli przekazać Bożą prawdę bez żadnego błędu. Nie pogwałcając ich osobowości Duch Święty strzegł i zachowywał każdą myśl, wyrażenie i słowo przed jakimkolwiek przeoczeniem lub nieścisłością. Objawiał im duchowe prawdy i strzegł przed popełnieniem błędu. Dlatego też Bóg złożył na Piśmie swój Boży autorytet, „podpisał się" pod spisanymi przez nich słowami, tak że każde Słowo zawarte w Biblii jest natchnione i jest ono Słowem Bożym, ma Boski autorytet, jest doskonałe i nieomylne. Natchnienie Biblii jest kompletne. Tzn. natchnione w Biblii są zarówno zwarte w Biblii słowa, opisane wydarzenia, liczby, daty. Oczywiście natchnienie Pisma dotyczy jego oryginału. Dlatego też, posługując się licznymi przekładami, musimy mieć na uwadze, że mogą zawierać ewentualne błędy w tłumaczeniach, co nie powinno rzutować na samo świadectwo Biblii. Przy ewentualnych nieścisłościach powinniśmy próbować jak najbardziej dotrzeć do tego, jak dane słowo, werset, był oddany w oryginale Biblii, gdyż to oryginał Biblii nosi na sobie znamiona Boskiej nieomylności. Jego późniejsze kopie i tłumaczenia są Słowem Bożym w takiej mierze, jak wiernie reprezentują oryginał.

Biblia o swym natchnieniu

W Biblii w bezpośredni sposób czytamy o tym, że jest ona natchnionym Słowem Bożym. Kluczowym fragmentem mówiącym o natchnieniu Biblii jest oczywiście 2 Tym. 3:16-17

„ Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany."

Fragment ten potwierdza nasze wcześniejsze rozważania, czym jest natchnienie. Wyrażenie „Przez Boga natchnione" to gr. Deopneustos i można to tłumaczyć jako zainspirowane przez Boga, natchnione przez Boga, natchnione Bogiem. Rdzeń słowa Deopneustos pochodzi od słowa pneo (wieje, np. wiatr) i należy rozumieć, że Bóg tchnął, powiał swego Ducha. To Duch Święty, Boże tchnienie, nadaje Pismu Boży autorytet, On jest Boskim autorem Biblii. To On pracował w sercach ludzi, w ich umysłach i to z jego inspiracji Boże Słowo zostało spisane. Nacisk w powyższym wersecie położony jest na spisane w Biblii Słowa (Pismo) nie zaś na ludzi. Żaden z biblijnych autorów nie był doskonały. Byli to zwykli ludzie użyci przez Boga, których Duch Święty natchnął i poprowadził w spisywaniu Biblijnych ksiąg. W Biblii użyte są również wypowiedzi, których autorzy byli dalecy od Bożego objawienia. Są to wypowiedzi ludzi i bytów duchowych, o których trudno powiedzieć, że miały Bożego Ducha, czy służyły Bogu. Nie zmienia to faktu, że słowa te, jeśli są zawarte w Biblii, to są natchnione jak wszystkie słowa w Biblii (całe Pismo) i stanowią część Bożego Słowa. Są natchnione nie dlatego, że oryginalnie zostały wypowiedziane z natchnienia Ducha Świętego, ale dlatego, że z natchnienia Ducha zostały w konkretnym celu spisane i umieszczone w Biblii przez autorów biblijnych będących pod Bożą inspiracją. Jest tak np. z wypowiedziami szatana podczas kuszenia Jezusa, czy z wypowiedziami Bożych przeciwników, jak np. arcykapłana Kajfasza, który mówił o śmierci Jezusa, że musi zginąć za lud. Jest też tak z fragmentami Biblii zaczerpniętymi ze źródeł pozabiblijnych, np. z Księgi Henocha (Judy 1:14-15), czy z poezji pogańskiej (Tyt 1:12). Bóg umieszczając te wypowiedzi w Biblii nadał im autorytet Bożego Słowa. Oczywiście Słowa te spisane w Biblii należy rozumieć w odpowiednim dla nich kontekście. Tzn. nie można np. wyrywać z kontekstu słów szatana „oddaj mi pokłon" i twierdzić że Słowo Boże mówi żebyśmy oddawali pokłon diabłu. Te słowa umieszczone są w Biblii za inspiracją Bożego Ducha, mają Boży autorytet, bo „całe Pismo jest natchnione", ale muszą być rozumiane w kontekście, w jakim zostały umieszczone w Biblii (przypomnę tu o zasadach interpretacji Biblii ) - czyli w tym przypadku: kuszenie Jezusa, nie oddanie szatanowi pokłonu mimo pokusy, zwycięstwo Jezusa nad pokusą i szatanem. Bóg wykorzystał te wypowiedzi i umieścił je w Biblii w konkretnym celu i my przyjmujemy, że było tak, jak mówi nam Słowo Boże.

Drugim fragmentem, który jest bezpośrednim stwierdzeniem Biblii o jej natchnieniu, jest 2 Piotr. 1:16-21

Gdyż oznajmiliśmy wam moc i powtórne przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, nie opierając się na zręcznie zmyślonych baśniach, lecz jako naoczni świadkowie jego wielkości. Wziął On bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki go doszedł głos od Majestatu chwały: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem. A my, będąc z nim na świętej górze, usłyszeliśmy ten głos, który pochodził z nieba. Mamy więc słowo prorockie jeszcze bardziej potwierdzone, a wy dobrze czynicie, trzymając się go niby pochodni, świecącej w ciemnym miejscu, dopóki dzień nie zaświta i nie wzejdzie jutrzenka w waszych sercach. Przede wszystkim to wiedzcie, że wszelkie proroctwo Pisma nie podlega dowolnemu wykładowi. Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym.

Apostoł Piotr powołuje się tu na przemienienie Jezusa i na Pismo Święte, jako na dwa główne kryteria prawdziwości wiary. Stawia na jednej płaszczyźnie dwa wydarzenia - Boży zbawczy czyn i wskazuje na Pismo Święte, jako bezpośrednio inspirowane przez Ducha Świętego. Przez ukazanie chwały Jezusa na górze przemienienia (Mt 17:1-8), Bóg potwierdził apostołom wiarygodność nie tylko Jezusa i Jego misji, ale też spisanego Słowa Bożego Starego Testamentu, które wskazywało na Jezusa. Przypomnę, że na górze przemienienia Apostołowie mieli wizję Mojżesza (autor ksiąg Prawa) i Eliasza (reprezentant proroków), rozmawiających z Jezusem, co wskazywało, że Prawo i Prorocy, czyli Stary Testament, wskazuje właśnie na Jezusa, jako Mesjasza, na jego misję, stoi za nim i potwierdza, że to właśnie On jest Mesjaszem. Jak powiedział Jezus: „To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach" Łuk. 24:44.

„Albowiem proroctwo nie przychodziło nigdy z woli ludzkiej, lecz wypowiadali je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym" Apostoł Piotr w swym Liście wyraźnie wskazuje na Ducha Świętego, jako źródło mowy prorockiej. To Duch Święty jest dla człowieka gwarantem Prawdy oraz źródłem mocy i skuteczności tego Słowa. Człowiek spełnia tu jedynie pośrednictwo w przekazaniu tego Słowa innym ludziom.

Jakie znamy jeszcze argumenty, oprócz tych bezpośrednich stwierdzeń o natchnieniu Biblii, na to, że Biblia jest Pismem Świętym i Słowem Boga?

Wskazuje na to nauczanie Jezusa.

Jezus traktuje Pisma Starego Testamentu jako ostateczne kryterium Prawdy Objawionej. (Mt 4:4.6-7; 11:10; 26:24.31; Mk 7:6;9:12). Według Jezusa w Piśmie zawarte jest życie wieczne (J 5:39). Pismo jest nieomylne i zawiera świadectwo Boga (J 10:35; 5:39). Jeśli ktoś wierzy w Boskość Pism Starego Testamentu, będzie wierzył w Niego (J 5:46).

Jeśli chodzi o Nowy Testament, Jezus stawia swoje Słowa na równi ze Słowami Boga, zapisanymi w Starym Testamencie, przypisuje im taki sam Boski autorytet i moc. Mt 5:21n.27n.31n. Po zmartwychwstaniu Jezusa uczniowie przypisują słowom Jezusa taki sam autorytet, jak Słowu Bożemu Starego Testamentu (Jan 2:22).

Wskazuje na to nauczanie apostołów.

Apostołowie, podobnie jak Jezus, nieustannie odwoływali się do Pism Starego Testamentu, jako ostatecznego kryterium Bożej Prawdy. Uznawali oni Boski i nieomylny charakter Starego Testamentu. Święty Paweł i inni ewangeliści zamiennie używali zwrotów ‘mówi Pismo' i ‘mówi Bóg', co świadczy o tym, że Pisma Starego Testamentu traktowali jako Słowo Boga (Rz9:15.17; Mk12:26; Hbr10:15~por. Jer 31:33). Odwołując się nieustannie do Pism ST udowadniali, że Boże Słowo wskazywało na Jezusa jako Mesjasza, na Jego śmierć i zmartwychwstanie (Dz 10:32-36; 1Kor 15:3-4; Dz 1:16; 3:18).

Równocześnie Apostołowie swoje nauczanie traktowali jako Słowo Boże. Nauczanie Apostołów poprzez moc Ducha Świętego jest przedłużeniem i uczestnictwem w mocy samego Chrystusa, dlatego też jest prawdziwym Słowem Bożym (Dz 5:32; 1 Tes 2:13), jest słowem życia (Flp 2:16). Apostołowie mają świadomość, że to co mówią, jest Słowem Boga skierowanym do nas i wielokrotnie to podkreślają (1 Kor 2:13; 1 Kor 14:31; 1 Tes 2:13; 4:2; 2 P 3:2; 1J 1:5; Obj 1:1). Spisane orędzie ma taki sam Boży autorytet, jak Pisma Starego Testamentu. Apostoł Piotr np. stawia na równi autorytet Listów Ap. Pawła z „Innymi Pismami" czyli Pismami Starego Testamentu (2 P 3:15). Dlatego też naszym obowiązkiem jako chrześcijan jest trwanie w nauce Apostołów, jaka została przekazana w Biblii. 2 Tes. 2:15

„Przeto, bracia, trwajcie niewzruszenie i trzymajcie się przekazanej nauki, której nauczyliście się czy to przez mowę, czy przez list nasz."

Biblia jest księgą szczególną

Biblia nie tylko sama zaświadcza o swym szczególnym charakterze, ale badając dokładniej słuszność jej twierdzeń, możemy zauważyć, że jest to księga niezwykła i nieporównywalna z innymi księgami uważanymi za „święte" w różnych religiach. Wiarygodność Biblii dałoby się udowodnić w każdym sądzie. Została napisana przez ludzi, których szczerość, prawość i prawdomówność nigdy nie zdołały być zakwestionowane. Jest to księga najbardziej atakowana przez sceptyków i niewierzących, równocześnie jednak na przestrzeni kilku tysięcy lat, nie zdołano obalić żadnego z Biblijnych twierdzeń. Jej autorytet i wpływ jest tak ogromny, że przez tysiąclecia stanowiła inspirację dla wielu pokoleń ludzi, niosła zbawienie narodom, jednostkom, przemieniała charakter ludzi i sposób postrzegania świata przez całe cywilizacje. Biblia ma kilka szczególnych cech, wyróżniających ją spośród innych ksiąg:

a) Dokładność. Nie ma w niej, charakterystycznych dla innych „świętych" ksiąg, twierdzeń absurdalnych, np. o tym, że ziemia opiera się na grzbiecie kilu słoni, wykluła się z jajka itp.

Rzetelność. Odkrycia archeologiczne potwierdziły, że tekst Biblii nie został zmieniony przez tysiąclecia, mimo upływu czasu. Jest to o tyle istotne, że wiedzę na temat zmartwychwstania Jezusa czerpiemy głównie z Nowego Testamentu. Dlatego też wielu krytyków XIX i XX w. atakowało jego rzetelność i autentyczność. Jednak pod koniec XIX w. odkrycia archeologiczne tą rzetelność i autentyczność potwierdziły. Istnieje ponad 24000 rękopisów Nowego Testamentu, potwierdzających jego autentyczność i niezmieniony przez tysiąclecia kształt. Znaczenie tej ilości rękopisów jest jeszcze większe, gdy uświadomimy sobie, że drugie miejsce pod względem ilości rękopisów w całej historii zajmuje „Iliada" Homera, która posiada 643 przetrwałe do naszych czasów rękopisy. Podobnie odkrycia w Qumran potwierdziły niezmieniony kształt i rzetelność ksiąg Starego Testamentu. Choć nie posiadamy oryginalnych manuskryptów Biblii, a jedynie ich kopie, to możemy być pewni, że tekst Biblii, mimo wielokrotnego kopiowania, nie został zmieniony i możemy się szczycić księgą, która brzmi tak samo, jak 2 tyś. lat temu. Biblia to najbardziej uwierzytelniona archeologicznie księga, spośród wszystkich starożytnych.

b) Jednolitość. Biblia składa się z 66 ksiąg. Napisana została przez 40 różnych autorów, z różnych warstw społecznych, o różnym wykształceniu, w różnym wieku, wśród których byli lekarze, królowie, pasterze, rybacy, ministrowie, dowódcy wojsk. Poświęcona jest różnym tematom. Powstawała na przestrzeni 1600 lat. Pisana była w różnych miejscach - na pustyni, w więzieniu, w pałacu królewskim, w podróży. Napisana na trzech kontynentach - Azji, Afryce i Europie, w trzech językach - greckim, hebrajskim i aramejskim, w różnych stylach literackich... jednak mimo to stanowi nierozerwalną całość. Widać w niej wspólny cel i logicznie uzupełniające się wątki, nie ma w niej rozbieżności, ani sprzecznych twierdzeń. Świadczy to o ingerencji Boga, kierującego jej powstaniem.

c) Ponadczasowość. Biblia jest jedną z najstarszych znanych ksiąg, jednak jest aktualna i zrozumiała dla każdego nowego pokolenia ludzkiego. Dopóki człowiek będzie szukał Boga, dopóty Biblia będzie czytana.

d) Ponadnarodowość. Biblia jest aktualna dla każdego narodu, jej przesłanie dotyczy całej ludzkości. Jest przekładana i czytana w setkach języków.

e) Głębia. Wszystkie inne książki czytamy najwyżej kilka razy. Biblię możemy czytać i zgłębiać przez całe życie, wciąż odkrywając w niej nowe, głębokie treści. Jest niczym chleb dla naszych dusz.

f) Niezniszczalność. Biblia jest księgą najbardziej atakowaną i prześladowaną na przestrzeni wieków. Była księgą zakazaną i nienawidzoną przez ludzi nie miłujących Boga. Mimo to, Ona przetrwała - niezniszczalna, wciąż aktualna, niepodważalna, a ataki na nią tylko wzmocniły jej pozycję i pomogły uwiarygodnić jej przesłanie. Tak jak powiedział Jezus: Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą ( Łuk. 21:33).

g) Ponadnaturalność. Biblia zawiera wiele wypełnionych proroctw, wygłoszonych z wielką dokładnością na setki lat przed wydarzeniami, których dotyczą. Przepowiedziała z ogromną dokładnością czas i miejsce narodzin Mesjasza, detale dotyczące jego śmierci i zmartwychwstania. Przepowiedziała losy narodu Izraela i innych narodów. Wszystkie te proroctwa wypełniły się z zadziwiającą dokładnością, co świadczy, że Biblia nie powstała z ludzkiej inspiracji, lecz Bożej.

Można by wiele jeszcze pisać o wspaniałości tej księgi i o jej szczególnym charakterze. Jednak najlepszym argumentem, świadczącym o jej niebiańskim pochodzeniu, jest doświadczenie. Ta księga po prostu działa. Ona się sprawdza. Ona jest żywa przez Ducha Świętego, który wciąż ożywia ją w ludzkich sercach. Ona zmienia życie milionów ludzi, narodów, cywilizacji. Niesie wolność, zbawienie, światło, inspirację i pocieszenie do serca każdego, kto otworzy się na jej działanie. I to jest najwspanialsze świadectwo jej natchnienia.


http://iwkas.blox.pl/2008/01/Natchnienie-Biblii.html